Page 10 - phuketrecord004
P. 10
10 [green/travel] ปที่ 1 ฉบับที่ 4 ประจําเดือนกันยายน 2558
บานเราชวงนี้ เดี๋ยวรอน เดี๋ยวแดด เดี๋ยวฝน เดี๋ยวลม สลับกันไปมา เมื่อเจอสภาพอากาศ
ที่เปลี่ยนแปลง ทําใหรางกายปรับตัวไมทัน โดยเฉพาะเด็กๆ อาจเปนหวัดไดงาย แตไมตองกังวลใจคะ
แมหมีมีเคล็ดลับเกี่ยวกับการแกหวัดคัดจมูกงายๆ หาไดจากกนครัว ไดผลชะงัดนัก วิธีการนี้ใชมาตั้ง
แตสมัยปูยาตาทวด แตคุณแมยุคใหม (อยางเราๆ) สามารถนํามาใชไดเลยคะ สิ่งที่วานั่นก็คือ
“หัวหอม” นั่นเอง ไมวาจะเปนหอมเล็ก หอมใหญ สรรพคุณดีไมแพกันเลย
การใชหัวหอมในการแกหวัดคัดจมูกนั้น หอมหัวเล็ก หรือ หอมแดง เหมาะที่จะใชในการ
แกหวัดในเด็กแบบที่คัดจมูกมาก แตมีไขต่ํา (ถามีไขสูงรักษาไมไดผล) วิธีการไมยุงยาก แคนําหัวหอม
ไปบุบๆ หรือทุบพอแตก แลวหอดวยผาบางๆ วางไวตรงหัวนอนเจาตัวเล็ก กลิ่นหัวหอมจะระเหยเขา
จมูก แนะนําใหควรวางชวงที่เด็กหลับ เด็กจะไดไมแสบตา หรืออาจจะตําหัวหอมแลวนําไปปดบริเวณ
กระหมอม หรือสวนสูงสุดของศีรษะตอนกลางโดยตรงก็ได หรืออีกวิธี นําหัวหอมไปทุบแลวตมกับน้ํา
ใหเดือด นํามาผสมน้ําพออุนใหเด็กอาบ หลังอาบน้ําเช็ดตัวใหแหงทันที และไมควรอยูในที่ลมโกรก
สวนหอมหัวใหญนั้น ปอกเปลือกแลวหั่นเปนชิ้นบางๆ แลวนํามาสูดดม ก็สามารถบรรเทาอาการน้ํา
มูกไหลไดเปนอยางดี เพียงเทานี้ลูกนอยและคนในครอบครัว ก็จะหางไกลไขหวัด คัดจมูก ไดอยางไม
ยากแลวใชไหมละคะ
(ขอมูลจาก สมุนไพร อภัยภูเบศร)
ตอนที่ 3
ชาวตางชาติมาเที่ยวไทยใหถึงไทยตองไปดูชาง ซะกอน กินเสร็จโดดไปอยูใน Rest Area ก็มี ณ ที่นี้คน
มาดามมาออสเตรเลียใหถึงออสเตรเลียดวยการเห็น หามเขา แนะมันรูอีก...งั้นไปอุมหมีโคอะลาดีกวา หาทั่ว
“จิงโจ” กับตาและอุม “หมีโคอะลา” กับอก อีมงอีมูไมรู ไมเคยเห็นตามธรรมชาติ เปนสัตวที่มีความสุขจริงจริ๊ง
จักหรอก นกบาอะไรตัวใหญกวาคนแถมบินไมไดเสียชื่อ วันทั้งวันมีแตกิน นอน เกาหู เกาตูด เกานูนเกานี่ กิน
นกหมด งายซะดวยใบยูคาลิปตัสอยางเดียว ซอสพริกไทยอะไร
เหยียบแผนดินออสเตรเลียปุบ ถามหาจิงโจ ไมตอง แทนที่กลิ่นจะหอมเยี่ยงยูคาลิปตัส เปลาเลยยย
กอนเลย ขับรถไปตามเสนทางบานนอกก็แลวไมเห็นเจอ เหม็นบัดซบ!!! แตมันนารักมาดามใหอภัย ไหน ๆ มา
ชั้นมาผิดประเทศ!!!! จะบาเหรอมาดาม??? จริง ๆ แลว แลวจายคาเขาสวนสัตวตั้งแพงตองเจอนกอีมูดวย รอย
จิงโจมันขี้อาย เห็นคนก็เผนแลว แรก ๆ คิดวาหรือเรา ทั้งรอยกลัวอีมูกันหมด ก็มันจิกตาซะ มันไมไดจิกตา
คือ “อีนากลัว” เปลานะมาดามก็ไมถึงกับขี้ริ้วขี้เหรหนา เหมือนคนไทยตอนถายรูปนี่นา กลัวมันจะจิกตาเรานี่
ตาพอพาไปงานวัดตอนกลางวันได สอบถามออสซี่จึงถึง แหละ แตก็ไมเคยมีขาวนะ กลัวกันไปเอง แลวมาดาม
บางออ!!! มันจะมาเฉพาะตอนเชา ๆ และเย็น ๆ ค่ํา ๆ กลัวมั้ยละ????? กลัวดิ ฮ ๆ .... สัตวทั้งสามชนิดจะ
เพื่อหาอาหารซึ่งไมมีออสซี่คนใดอยากเจอตอนขับรถ เจอไดบอย ๆ ตามธรรมชาติก็แคจิงโจ โคอะลานี่ไมเห็น
เพราะชนปุบแอนตาซินไมจายคาแผลแตกนะคะ บุบ ยุบ เลย อีมูก็ไมเคยเห็น เห็นแตปายขางถนนใหระวังอีมูบาง
ยูยี่สถานเดียว และในเมืองจะไมมีจิงโจอาศัยเพราะมัน ระวังเปดบาง จิงโจบาง มาดามก็ถายรูปคูปายสิคะ ไมมี
ไมโง มันจะอยูตามนอกเมืองที่มีตนหญาใหกิน ยืนสอง ชนชาติไหนบาถายรูปเทาชนชาติไทย มันคือการบันทึก
ขานากิน เอย!!!! นารักนาเอ็นดูโดยเฉพาะตัวแมที่มีลูก ประวัติศาสตรอยางหนึ่งซึ่งฟงดูดี เย!!!!! สรุปวาถึง
เล็ก ๆ ในกระเปาหนาทอง เห็นไดบอยในระยะไกลกวา ออสเตรเลียคะ
15 เมตร ใกลกวานั้นมันโดดหนีคะ ทายสุดตองลงเอย ในภาวะเงินบาทแข็งคาโปกขนาดนี้ 25 บาท
ดวยการไปสวนสัตวเพื่อใหไดใกลชิดจิงโจ ชิดมากคะ ชิด แลกได 1 ดอลลารออสเตรเลีย มาคะมาดามจะพาไป
จริง ๆ มันไมกลัวเราดวยเพราะเรามีอาหารเม็ดมาลอ กอดจิงโจ อุมโคอะลา และจิกตาแขงกับอีมูเอง เมื่อ 4 ป
บางตัวโดดใสเลย ถึงคราเราตองกลัวมันแลว ดูเล็บมัน ที่แลวมาดามมาตองควักถึง 33 บาท เจ็บใจ!!!!!!
